Bij helemaal jezelf zijn: zorg je goed voor jezelf en weet je goed wat jouw grenzen zijn. Besef je wel; iedere persoon heeft weer andere grenzen. En.. grenzen kunnen ook wisselen/ veranderen in bepaalde fases en/of situaties.
Zo’n fase of situatie.. Daar word je soms door wakker geschud en dwingt je als het ware om naar jezelf te kijken en dus ook naar je grenzen. Ik heb die momenten wel vaker gehad, maar in één daarvan wil ik je meenemen.
Na de geboorte van mijn 2e zoontje merkte ik na 6 weken al dat er nu wel heel weinig ruimte voor mijzelf was binnen het gezinsleven. Ik was volop in de weer met het huishouden en het verzorgen van mijn gezin. Ik deed dit erg graag, maar ik merkte ook aan het einde van de dag dat ik een gevoel had van: ‘wat heb ik voor mijzelf gedaan?’ Ik was makkelijk, meebuigend, paste mij graag aan, aan de wensen van anderen. Ik zocht de minste weerstand op. Ondanks dat het voor mij wel eens wrikte of dat het mij in spagaat bracht. Ik wist dat ik een hoge draagkracht had, dus dat ik het wel zou redden. Dat was ook zo, ik redde mij wel. Maar was het comfortabel? Nee, het leverde onrust, stress en emoties op. Kortom; ik was niet mijzelf.
Dat wrikken/ een soort van knoop in mijn maag: dat was voor mij een bepaald gevoel van binnen: een seintje vanuit m’n lichaam dat ik er tegenop zag als ik bijvoorbeeld een zoveelste afspraak in de agenda zag. Eén van de tekens vanuit m’n lichaam dat het tijd was om grenzen aan te geven.
Ik was met van alles om mij heen bezig, waardoor ik minder goed voor mezelf zorgde. Toen ik mijn tweede kindje had, was er geen tijd meer voor ‘dat alles om mij heen’.
Het was tijd om de grenzen voor mijzelf op een rijtje te zetten en na te gaan waar ik ‘echt’ heel blij van word. Maar waarom is grenzen aangeven soms zo moeilijk?
- Je weet niet wat jouw grenzen zijn.
- Grenzen aangeven gaat over jou en het heeft niets met een ander te maken.
- Je gaat mee met wat anderen doen en vergeet wat jij zelf wilt.
- Je rekt je grenzen op. Je bent eraan gewend om voortdurend tegen je grenzen aan te lopen. Het voelt normaal.
- Grenzen geven jezelf en een ander duidelijkheid: je weet waar je aan toe bent.
- Je moet er moeite voor doen om na te gaan wat je grenzen zijn en er tijd voor nemen om de keuze te maken dat je de grenzen wil stellen.
Alsjeblieft, doe het voor jezelf, kijk naar jezelf, zodat jij je grenzen goed in kaart hebt of blijft hebben. Het onderstaande zou kunnen helpen.
Om grenzen aan te geven is het eerst van belang dat je weet wat je grenzen zijn en wat jij juist nodig hebt. Wat is voor jou erg waardevol? Waar krijg jij energie van? Maak eens een lijstje (met ca 10 dingen) en schrijf op waar jij veel energie van krijgt en blij van wordt. Dat lijstje kan je voor jezelf ook gebruiken ter controle of je jezelf datgene waar jij blij van wordt wel geeft. Het is een reminder om sneller een keer ‘nee’ te zeggen, omdat je weet dat jij jezelf anders datgene wat jij nodig hebt niet kan geven.
Ready om je grenzen aan te geven? Om er helemaal voor jezelf te zijn!
Ik gun jou zo’n leven! Wil je er wat over delen? Stuur gerust een berichtje!
Liefs, Simone
Comments